ای خدا بارون بزه سرتا سری
انبارل لفتا لفا ون گروول پرتا پری
دره ی علی بریمی آو بیا تا ریه جاده
چاول اطرافش شو آو گما وو
چاوه ابریم جور منصور علی باش
ره و چه معلوم نبو همه یکی باش
با ر ونی دهن مشکی و اصلا نوا دار
زمینل خیس واردارن واون علف زار
حاج حسین آو نکشی واویده بیکار
کراتل سوزو خشو آو خرده بسیار
مشیله شو آو بره تا بند محد عبدالله
تا که لبخندی کنه محمود حاجی عبدالله
جیکه وجوسال و غاچه گنمی
بچینمی پنجه و کا کل زیر بارون نم نمی
علف و غله درایه مثل او سالل قدیم
همو سالی که بوا دادی دم گندم دیم
مش غلامسین گرو سور ه غله کاشت
بهاری اومه که مثل و مو نندی نداشت
همو سال آوادو پی خرو و خیش
غله کاشتی داده چیپون بز و میش
از قضا او ساللم بارونه بسیاری اومه
زمینل سر سبزو گلزاری اومه
شوورو آوداری میکه دره سور و سه پلی
غلیل درو مدی چه قشنگ می مل گلی
غله کم کم درومه می سته و یسا د
گرازل توش جا گرفت آدم نپیدا
موقع جیلم که مح کا ظم اومه سی غله که
بازیار ترسیده بی فرار نمود از مهلکه
بسمه تعالی
چه خش بی عزیز موسم بهاری🌸
ری قمب علف سوار گاری🌸
ری تخت علف وبوی شودر🌸
خش خش سوخ تییر گاری🌸
هوای کو جون می ده باو گشتنه یار🌸
دسمالی جیکه بچینی تو هوای اور کواری🌸
قنگ قنگ کوکرل دلم دینداشون🌸
وقت داس وجیلم بنه بیاری🌸
گله گله کوکر وچیشم دینداشون🌸
تاکه دومی ریش بیلم کنم شکاری🌸
کلوم که دخترو شو خو ندارم 🌸
نشمین قدش وچیشل خماری🌸
اولش خو پای مو الد بی دخترو🌸
شانس مو بی مادرش رمال قماری🌸
یه غری راساویده قوله ی ولاته🌸
گله ی مش غلو ومیشل بسیاری🌸
زلم می ریه گرزنگرو اورام برده🌸
خارکل کل جعفرو کرکو خیاری🌸
ای کوکر پر شاهی والایی شعر نجدی
میان دشت مرز دل فزایی ست
خودش شعری خیالی انتزاعی ست
تمام مردمش گل های خوش بو
گل بی خار آن ایرج خزایی ست
تقدیم به دوست عزیزم ایرج خزایی🌺
جواب استاد نجدی👆
